ارزیابی مکان های مناسب جهت احداث نیروگاه های خورشیدی با به کارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش های تصمیم گیری چندمعیاره(مطالعه موردی: استان تهران)

آلودگی های زیست محیطی، نوسانات قیمت و پایان پذیر بودن منابع انرژی فسیلی مورد استفاده در نیروگاه ها باعث روی آوردن به منابع انرژی جایگزین شده است. از طرفی با توسعه اقتصادی و افزایش جمعیت نیاز به انرژی در حال افزایش است و لزوم استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر احساس می گردد. استفاده از انرژی خورشیدی می تواند بهترین گزینه تامین در نیروگاه های تولید برق باشد. هدف در این پژوهش ترکیب سیستم اطلاعات جغرافیایی و تصمیم گیری چند معیاره جهت ارزیابی مکان های مستعد برای احداث نیروگاه های خورشیدی حرارتی در استان تهران می باشد. در این راستا ابتدا معیارهای مرتبط با مسئله شناسایی شدند و پس ازآن از روش های تحلیل سلسله مراتبی و روش تحلیل سلسله مراتب فازی به منظور وزندهی به معیارها بهره گرفته شد و سپس با استفاده از روش میانگین وزنی خطی و تکنیک رتبه بندی بر اساس فاصله تا ایدهآل جهت ارزیابی گزینه ها استفاده شد. درنهایت نتایج این مدل ها با یکدیگر مقایسه شدند. سپس هر سه روش پیاده سازی شده با یکدیگر تلفیق و با روشی جدید کلاس بندی مجدد شدند و نتایج ارزیابی پتانسیل به تفکیک شهرهای تهران ارائه داده می شود. با توجه به روش های پیاده سازی شده، اکثر مناطق مناسب جهت احداث نیروگاه خورشیدی در شمال شرق استان تهران (شرق و جنوب شرق و جنوب شهر شمیرانات و شمال شرق شهر تهران و شمال غرب شهر دماوند) می باشد. نتایج این تحقیق و تصمیم گیری های صورت گرفته مبنی بر تا سیس نیروگاه خورشیدی در منطقه شرق تهران (نیروگاه خورشیدی ملارد تهران در شرق استان تهران به عنوان یکی از بزرگ ترین نیروگاه های خورشیدی کشور ایران) نشان از قابل قبول بودن روش پیاده سازی شده در این تحقیق به عنوان ابزاری کارآمد در تصمیم گیری می دهد.

کلیدواژه ها:

سیستم اطلاعات جعرافیایی ، تصمیم گیری چند معیاره ، تحلیل سلسله مراتبی ، تحلیل سلسله مراتبی فازی ، میانگین وزنی خطی ، تکنیک رتبه بندی بر اساس فاصله تا ایده آل ، نیروگاه خورشیدی