تاثیرات سفر فضایی بر استخوان فضانوردان

از دست دادن استخوان ناشی از میکروگرانش در حال حاضر یک خطر سلامت قابل توجه و حل نشده برای مسافران فضایی است، زیرا احتمال تغییرات غیرقابل برگشتی را افزایش می دهد که یکپارچگی اسکلتی را تضعیف و شروع تدریجی آسیب های شکستگی و تشکیل سنگ کلیه را می کند. یکی دیگر از مسائل مربوط به هموستاز بافت استخوان در ریزگرانش، ظرفیت آن برای بازسازی شکستگی های بعدی به دلیل ضعیف شدن بافت و حوادث تصادفی در حین انجام کارهای خطرناک است. امروزه چندین اقدام متقابل دارویی و غیر دارویی برای این مشکل پیشنهاد شده است، از جمله ورزش بدنی، مکمل های غذایی و تجویز داروهای ضد جذب یا آنابولیک. با این حال، هر دسته از عوامل دارویی دارای محدودیت های متعددی هستند، زیرا استفاده طولانی مدت و مکرر آنها از بروز عوارض جانبی جدی مستثنی نیست، که استفاده از آنها را در بازه زمانی کاملا مشخص محدود می کند. در این بررسی، ما بر روی اقدامات متقابل مختلفی که در حال حاضر برای رسیدگی به تحلیل استخوان در شرایط ریزگرانش وجود دارد یا پیشنهاد شده است، تمرکز خواهیم کرد و مزایا و معایب هر گزینه را از نقطه نظر دارویی به تفصیل تجزیه و تحلیل خواهیم کرد. در نهایت، وضعیت موجود در ادبیات موجود در مورد فرآیندهای از دست دادن استخوان و بهبود شکستگی را بررسی می کنیم.سعی شده است که دانسته شود که کدام نقاط حیاتی و چالش هایی هستند که باید برای دستیابی به درمان های نوآورانه و هدفمند برای استفاده در ماموریت های فضایی و روی زمین مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

فضانوردان ، استخوان ها ، میکروگرانش ، پزشکی فضایی