نگرشی معمارانه به روند طراحی بومی و خلق فرم در توسعه پایدار

مساکن و ساختمانهایی که در گذ شته ساخته می شد به علت رعایت ا صول و معیارهای آب و هوایی در برابر عوامل نامساعد جوی عملکرد خوبی دا شته، به طور طبیعی ان سان را از شرایط آب و هوایی مختلف حفظ می کرد. ر شد تکنولوژی بشر بعد از انقلاب صنعتی و دستیابی به انرژیهای فسیلی موجب شد رعایت معیارهای آب و هوایی در ساخت و ساز مسکن و ساختمان به بوته فراموشی سپرده شود. محدودیت منابع انرژیهای فسیلی و بروز مسائل زیست محیطی از اواسط قرن بیستم موجب گرایش ان سان به طبیعت و رعایت معیارهای آب و هوایی در ساختمان شد که ابداع انواع تکینک های اقلیمی را در پی دا شت. نو شتار حا ضر یک الگوی بوم شناختی را در آموزش تو سعه پایدار با تاکید بر نقش معماری بومی که به طور مستقیم و غیر مستقیم ادراک و رفتار محیطی را متوجه مفاهیم پایداری می نماید و روش و نتایج تحقیقی بر روی اصول و مبانی معماری بومی پایدار که در طول تاریخ تجربه شده است و نقش آن را در توسعه پایدار بیان می کند، را ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، معماری بومی ، معماری سنتی.