سنتز و مشخصه یابی نانوکامپوزیت بنتونیت-دی اکسید قلع در محیط آب فوق بحرانی

آب فوق بحرانی به دلیل خواص منحصربه فرد خود محیطی مناسب برای تولید نانوذرات مختلف است. در این تحقیق امکان نشاندن نانوذرات دی اکسید قلع بر روی پایه معدنی بنتونیت در محیط آب فوق بحرانی مورد بررسی قرار گرفته است. فرآیند تولید نانوکامپوزیت بنتونیت-دی اکسید قلع در یک راکتور از جنس فولاد زنگ نزن L۳۱۶ به حجم ۲۰ میلی لیتر انجام شد. دمای سنتز دمای ºC ۴۸۰ و مدت زمان آن دو ساعت بود. نانوکامپوزیت تولیدی سپس جهت تایید نشانده شدن نانوذرات دی اکسید قلع بر روی پایه توسط آنالیزهای مختلف نظیر پراش پرتوایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین سطح ویژه، اندازه و حجم حفرات نانوکامپوزیت نیز با استفاده از آنالیز BET تعیین شد. ظهور پیک های مربوط به دی اکسید قلع در طیف XRD نانوکامپوزیت، موید سنتز موفق نانوذرات بر روی بنتونیت است. نشسته شدن نانوذرات دی اکسید قلع با اندازه کمتر از ۱۵ نانومتر بر روی صفحات بنتونیت با توجه به تصاویر SEM و TEM تایید شد. نانوکامپوزیت تولیدی به دلیل داشتن بنتونیت در ساختار خود دارای سطح ویژه m۲/g ۳۶/۵۰ و حجم حفرات cm۳/g ۱۳/۰ بود که آن را مستعد استفاده به عنوان کاتالیست در واکنش های مختلف می کند.

کلیدواژه ها:

آب فوق بحرانی ، نانوکامپوزیت ، بنتونیت ، دی اکسید قلع ، مشخصه یابی