بررسی خصوصیات و کاربردهای نشاسته و افزایش کارائی در مواد غذایی

نشاسته مطمئنا یکی از متنوع ترین مواد برای استفاده بالقوه در فناوری پلیمر است. از یک طرف می تواند به مواد شیمیایی مانند اتانول ، استون و اسیدهای آلی تبدیل شود ، که در تولید پلیمرهای مصنوعی مورد استفاده قرار می گیرند و از طرف دیگر می تواند بیوپلیمر را از طریق فرآیندهای تخمیر تولید کند یا هیدرولیز شود و به عنوان مونومر یا الیگومر مورد استفاده قرار گیرد. سرانجام ، می توان آنرا با انواع مختلفی از مواد معرف برای تولید مواد پلیمری جدید پیوند زد.به منظور بهبود کیفیت نشاسته و افزایش کارایی آن یا به حداقل رساندن نقص خود در غذاهای مختلف با توجه به نیاز می توان تغییرات به خصوصی را در ساختار آن به وجود آورد که منجر به بهبود خواص عملکردی آن گردد. تولید و تهیه نشاسته های اصلاح شده سالهاست که مورد توجه محققان میباشد. به صورت کلی روش های اصلاح نشاسته به چهار گروه روش های شیمیایی ، فیزیکی ، آنزیمی و ژنتیکی تقسیم می شود. امروزه با پیشرفت فن آوری های نوین عمل اصلاح نشاسته را می توان با روش های جدیدی انجام داد. با توجه به آنکه نشاسته می تواند در دامنه محدودی از فرآیندها استفاده شود، اعمال فرآیندهای خارج از آن منجر به از دست رفتن بعضی از خواص مطلوب آن در غذاها می گردد. همچنین به منظور بهبود خواص عملکردی آن امروزه به روش های گوناگون (شیمیایی، فیزیکی، آنزیمی، ژنتیکی و یا ترکیبی) ساختار آن را تغییر می دهند که به آن نشاسته اصلاح شده می گویند. بر این اساس با توجه به ویژگی های مواد اولیه، محصول، فرآیند تولید و نیز هدفی که در استفاده از نشاسته وجود دارد، می توان نشاسته اصلاح شده مناسب را انتخاب کرد.