رابطه مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی در زنان متاهل شهر تهران

هدف این پژوهش بررسی رابطه مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی در زنان متاهل شهر تهران بوده است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه ی زنان متاهل دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران بود، حجم نمونه آماری براساس منطق رگرسیون ۲۵۰) نفر) در نظر گرفته شد. در این پژوهش روش نمونه گیری بصورت تصادفی چند مرحله ای انجام شد. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه مهارت های زندگی ساعتچی (۱۳۸۹ ) و پرسشنامه رضایت زناشویی (۱۹۹۸) ENRICH مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، واریانس و نمودار و...) و به منظور آزمون سوال های پژوهش از آمار استنباطی (از آزمون آماری تحلیل رگرسیون چند متغییری و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. ضریب همبستگی بین مهارت های زندگی با رضایتمندی زناشویی زنان متاهل برابر ۰/۷۹ میباشد. ضریب تعیین حاصل از این رابطه نشان میدهد که مهارت های زندگی با رضایتمندی زناشویی زنان متاهل برابر ۰/۶۱ درصد از واریانس یکدیگر را پیش بینی میکنند. نتیجهگیری کلی حاکی از آن بود بین مهارت های زندگی بر رضایتمندی زناشویی زنان متاهل شهر تهران رابطه معناداری وجود دارد. بنابراین توصیه میشود که زوج درمانگران به متغیرهای مذکور توجه کرده و براساس آنها برنامه هایی برای بهبود رضایتمندی زناشویی زوجین طراحی کنند.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، رضایت زناشویی ، زوجین.