تاثیر آموزش ذهن آگاهی کودک محور برای کودکان ۱۳-۷سال دارای پرخاشگری، وسواس عملی و بیش فعالی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 348

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICPCEE11_093

تاریخ نمایه سازی: 24 اردیبهشت 1401

چکیده مقاله:

پژوهش حاضر با هدف تاثیر آموزش ذهن آگاهی کودک محور برای کودکان ۱۳ -۷ سال دارای پرخاشگری، وسواس عملی و اختلال نقص توجه و بیش فعالی شهر اصفهان صورت پذیرفت. جامعه آماری شامل تمام کودکان ۷) تا ۱۳ سال) مراجعه کننده به مراکز مشاوره آموزش و پرورش در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۹۷ در شهر اصفهان بوده که دارای علائم پرخاشگری، وسواس عملی و اختلال نقص توجه و بیش فعالی بودند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری ۴۵ روزه می باشد. متغیر مستقل آموزش ذهن آگاهی کودک محور و متغیرهای وابسته پرخاشگری، وسواس عملی و اختلال نقص توجه و بیش فعالی می باشد. . نمونه پژوهش شامل ۹۰ نفر از کودکان ۷ تا ۱۳ سال مراجعه کننده به مراکز مشاوره آموزش و پرورش بودند که دارای علائم پرخاشگری(۱۵ کودک)، وسواس عملی ۱۵) کودک) و اختلال نقص توجه و بیش فعالی بودند(۱۵ کودک) بوده و به صورت در دسترس انتخاب شدند. گروه های آزمایش مداخلات درمانی مربوط به ذهن آگاهی کودک محور را در طی ۴ ماه به صورت هفتهای یک جلسه ۶۰ دقیقه ای دریافت نمود. این در حالی است که گروه گواه این مداخله روانشناختی را در طول پژوهش دریافت نکرد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه پرسشنامه پرخاشگری کودکان (شهیم، (۱۳۸۵، مقیاس وسواسی-اجباری (گودمن و همکاران، (۱۹۸۶ و پرسشنامه بیش فعالی و نقص توجه (بروک و کلینتون، (۲۰۰۷ بود. پس از جمعآوری پرسشنامه ها و استخراج داده های خام، تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پژوهش توسط نرم افزار (SPSS) ویرایش ۲۳ با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیل همبستگی پیرسون و واریانس با اندازه گیری مکرر صورت گرفت. نتابج حاصل از تجریه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر پرخاشگری، وسواس عملی و اختلال نقص توجه و بیش فعالی کودکان ۷ تا ۱۳ ساله در مراحل پس آزمون و پیگیری دارای تاثیر معنادار است.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی کودک محور ، پرخاشگری ، وسواس عملی و اختلال نقص توجه و بیش فعالی.

نویسندگان

بهاره اشرفی

کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد خوراسگان، اصفهان، ایران.

غلامرضا منشئی

دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد خوراسگان، اصفهان، ایران.

نسرین چمنی

کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد خوراسگان، اصفهان، ایران.