اثربخشی درمان هیجان مدار بر سبک های دلبستگی و بهبود الگوی ارتباطی زوجین

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی درمان هیجان مدار بر سبک های دلبستگی و بهبود الگوی ارتباطی زوجین شهر ایلام بود. این تحقیق از نوع پژوهشهای شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه زوجین شهر ایلام بود. نمونه پژوهش شامل ۲۰ نفر بود که با نمونهگیری دردسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش ۱۰) نفر) و کنترل ۱۰) نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه آموزشهای مربوط به درمان هیجان مدار را دریافت کردند. اطلاعات این پژوهش از طریق، پرسشنامه سبک های دلبستگی و الگوهای ارتباطی جمع آوری شد. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه های پژوهش تحلیل کوواریانس تک متغیره بود، فرضیه ها در سطح ۰/۰۵ با نرم افزار spss۲۴ تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که درمان هیجان مدار، اثر معناداری بر سبک هاب دلبستگی و الگوهای ارتباطی را داشته است. با استناد به داده های بدست آمده از این پژوهش درمان هیجان مدار به عنوان راهبرد مداخله در تغییر سبک های دلبستگی و بهبود الگوهای ارتباطی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان هیجان مدار ، دلبستگی ، الگوی ارتباطی ، زوجین