بررسی میزان آگاهی کارکنان بهداشتی در مورد شیوه های سالمسازی آب آشامیدنی پس از وقوع بلایای طبیعی در سال 1386-1385

بروز بلایای طبیعی از قبیل سیل،زلزله،خشکسالی و .... اجتناب ناپذیر بوده وهمواره صدمات ناشی از بروز این بلایا و عوارض آن صدمات جدی به جامعه وارد نموده است .آنچه قابل توجه می با شد بروز مشکلات و عوارض پس از بروز بلایا خصوصاً مسائل بهداشتی میباشد که می توان با اقدامات لازم تا حدی از این عوارض کاست. پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی - مقطعی است و با هدف تعیین میزان آگاهی کارکنان بهداشتی در مورد بلایای طبیعی و عوارض ناشی از آن،آّب و روشهاس س المسازی آب پس از بروز بلایای طبیعی انجام پذیرفته تا بتوان نیازهای آموزشی کارکنان را شناسائی و از طریق برنامه های مدون آموزشی و تهیه مدول آموزشی مناسب اقدام نمود .با استفاده از پرسشنامه تهیه شده مطابق با آخرین دستورالعملها،کتب و نشریات موجود میزان آگاهی کارک نان ارزیابی گردید . 1622 نفر از کارکنان فعال در سطوح بهداشتی مورد مطالعه قرار گرفتند.اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از برنامه SPSS آنالیز و شاخصهای مرکزی از قبیل میانگین،انحراف معیار و... و آزمون T در تجزیه و تحلیل اطلاعات بکار گرفته شد. یافته های پژوهش نش ان میداد که میانگین میزان آگاهی کارکنان 60/5 از صد امتیاز بود و کمتریم میزان آگاهی در خصوص روشهای سالمسازی و حفظ حریم آب پس از وقوع بلایای طبیعی با میانگین 47/2% بوده و بالاترین میزان آگاهی در خصوص شناخت بلایای طبیعی و عوارض ناشی از آن با میانگین 69 بود .میا نگین امتیاز مردان و زنان به ترتیب 62/2 58/9 بود. کارکنان بهداشت محیط با متوسط نمره 67/2 بالاترین و بهورزان با 58/1 پائین ترین میزان آگاهی را داشتند .در مقایسه سابقه اشتغال و میزان آگاهی افرادی که سابقه اشتغال کمتر از 5 سال داشتند بالاترین آگاهی را با میانگین 62/4 نسبت به سایر کارکنان داشتند .(بر اساس افزایش سابقه شغلی افراد متوسط آگاهی کاهش یافته و بحث در این مورد مستلزم پژوهش بیشتر می باشد .) برگزاری دوره های آموزشی و آموزشهای ضمن خدمت جهت کارکنان تمام رده ها بر اساس برنامه ریزی مدون واصولی می تواند در ارتقاء سطح آگاهی مؤثر بوده و عملکرد صحیح را در پی خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

آگاهی ، کارکنان بهداشتی ، سالم سازی آب ، بلایای طبیعی