اثر سایکوسل بر عملکرد دانه و روغن گلرنگ در سطوح مختلف نیتروژن و تراکم بوته

افزایش نیتروژن خاک همراه با تراکم بالای گیاه موجب رشد رویشی زیاد و کاهش شاخص برداشت می شوند. هدف از این آزمایش بررسی اثر سایکوسل در سطوح بالای نیتروژن و تراکم بر عملکرد دانه گلرنگ و اجزای عملکرد بود. بدین منظور آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل اسپلیت در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار با استفاده از گلرنگ رقم اصفهان ۱۴ در منطقه یاسوج در سال زراعی ۱۳۸۹ انجام شد. عامل اصلی کود نیتروژن (۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار) و هورمون سایکوسل (صفر و ۶-۱۰ مولار) به صورت فاکتوریل و عامل فرعی تراکم کشت (۲۰، ۲۵ و ۳/۳۳ بوته در مترمربع) بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش سایکوسل، نیتروژن و تراکم برای عملکرد دانه و اجزای عملکرد معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه (۴/۳۱۴۶ کیلوگرم در هکتار) از مصرف کمترین میزان نیتروژن (۵۰ کیلوگرم در هکتار) و تراکم ۲۵ بوته در مترمربع با کاربرد سایکوسل حاصل شد. برهمکنش نیتروژن و تراکم، همچنین برهمکنش سایکوسل و تراکم بر درصد روغن دانه معنی دار بودند. کمترین میزان نیتروژن مصرفی و تراکم ۲۵ بوته در مترمربع، درصد روغن را افزایش دادند. بیشترین تاثیر بر افزایش عملکرد و کیفیت دانه در شرایط این آزمایش از تراکم بالا و سایکوسل منشا گرفته است و تاثیر نیتروژن به خاطر حاصلخیزی بیش از اندازه خاک مزرعه کم بوده است.

کلیدواژه ها:

شاخص برداشت ، عملکرد زیستی ، محلول پاشی برگی ، وزن هزار دانه