ارزیابی و کنترل ضوابط آیین نامه SEAOC/UBC۹۷ در مورد سازه های بلند ایزوله شده

سیستمهای ایزوله پایه از جمله روشهای کنترل نافعالی است که در سه دهه اخیر برای محدود کردن پاسخ لرزه ای سازه ها مورد استفاده قرار گرفته است. در این راستا آیین نامه UBC از سال ۹۱ ضمیمه ای را در خصوص طراحی سازه های ایزوله شده به این آیین نامه اضافه کرده است. با توجه به اهمیت بررسی رفتار این گونه سیسستمها تحت اثر بارگذاری لرزه ای و به منظور ارزیابی روش استاتیکی معادل آیین نامه UBC۹۷ برای سازه های ایزوله، یک مدل سازه ای چهار طبقه سه بعدی برای ۸ نوع مختلف از سیستمهای ایزوله توصیه شده توسط این آیین نامه طراحی شده است. در ادامه ضمن انتخاب ۱۰ رکورد زلزله (پنج زوج) ثبت شده بر روی خاک سخت از نوع SA و SB بر طبق آیین نامه UBC۹۷، کلیه مدلهای طراحی شده تحت اثر رکوردهای مزبور به صورت غیرخطی تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی شده اند. در مدلهای مزبور سیستم ایزولاتور و نیز روسازه قادر به ارائه رفتار غیرخطی (دوخطی) اند. نتایج این تحلیلها نشان دهنده مناسب بودن مقدار برش پایه پیشنهادی آیین نامه UBC۹۷ بوده ولی توزیع این نیروها در طبقات به خصوص برای سیستمهای ایزوله با نسبت استهلاک زیاد به نحو مناسبی صورت نمی پذیرد. در نتیجه به علت کمتر برآورد شدن نیروهای برش برای طبقات بالا، ستونهای این طبقات اکثرا رفتاری غیرخطی از خود نشان داده اند. تغییر مکان طبقه پایده به دست آمده از روش استاتیکی معادل آیین نامه UBC۹۴ نیز که همواره بزرگتر از نتایج حاصله از تحلیل تاریخچه زمانی انجام شده برای تغییر مکان در مرکز و در گوشه های طبقه پایه بود، در UBC۹۷ به نحو مناسبی کاهش داده شده است. همچنین به منظور تامین نیازهای برشی ستونهای طبقات فوقانی، نسبت به ارائه روش دیگری برای توزیع برش پایه در ارتفاع برای سازه های ایزوله اقدام شد. نتایج به دست آمده نشان دهنده آن است که در صورت استفاده از توزیع برش پایه پیشنهادی، انطباق بسیار بهتری برای پاسخهای حاصله از تحلیلهای غیرخطی تاریخچه زمانی با روش استاتیکی معادل آیین نامه UBC۹۷ وجود خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

- ، -