نقد شی وه تدوین و تدریس مباحث بلاغی و طرح روش پیشنهادی بلاغت کاربردی

در این مقاله کوشش میشود، ضمن نقد شیوه تدوین و تدریس مباحث بلاغی در نظام آموزشی،به کاستیهاو نارسایی های این زمینه و نقل دیدگاه های انتقادی پراکنده منتقدان پرداخته شود و پس از جمع بندی آراء انتقادی، طرحی پیشنهادی در جهت کاربردی ساختن شیوه تدریس و تدوین مباحث بلاغی مطرح گردد؛ طرح پیشنهادی در پیوند با نظریه های ادبی معاصر و با تکیه برکلیت ساختاری متن و کشف و تحلیل روابط متقابل عناصر و اجزاء آن و بر مبنای خوانش خلاق و مخاطب محور و با در نظر داشتن امکانات موجود در بلاغت سنتی و رایج مطرح شده است. این طرح در سه بخش به هم پیوسته تدارک دیده شده است؛ در بخش اول طرح کلی متن شامل: خوانش خلاق ،گزارش سر راست و غیر تفسیری متن، که میگوید؟، با که می گوید؟، از چه میگوید؟، چرا میگوید؟، کی و کجا میگوید؟؛ در بخش دوم تجزیه و تحلیل و مراحل عملیاتی متن شامل: اشاره به سبک و نوع ادبی و قالب، مناسبت های محور افقی و عمودی متن، کشف وتحلیل ترفندهای بدیعی در بافت متن، کشف و تحلیل شگردهای بیانی در بافت متن، کشف و تحلیل شیوه های تولید معنا در بافت متن، تحلیل موسیقایی متن؛ در بخش سوم هم به جمع بندی و ترکیب یافته های متن در بخشهای یاد شده می پردازد.

کلیدواژه ها:

بلاغت سنتی ، کاستیها و نارسایی ها ، بلاغت کاربردی ، خوانش خلاق