جایگاه فرهنگی خانواده در پیشگیری و آسیب شناسی اجتماعی

امروزه آسیب های اجتماعی به دسته ای از نابسامانی ها و ناهنجاری های رفتاری افراد یک جامعه چه بصورت فردی و یا جمعی اطلاق می شوند که ریشه در بی نظمی ها، که از کارکردی های پدیده های اجتماعی و پیامدهای نامطلوب آنها دارد. این آسیب ها غالبا باعث رنجش روانی، جسمی و مادی اقشار خاص و آسیب پذیر جامعه می شوند. و همچین می توان گفت به هر نوع عمل فردی با جمعی گفته می شود که در راستای اصول اخلاقی و قواعد عام عمل جمعی یا غیررسمی جامعه محل فعالیت کنشگران قرار نمی گیرد و در نتیجه با منع قانونی و یا قبح اخلاقی و اجتماعی روبه رو می گردد. هدف این پژوهش جایگاه فرهنگی خانواده در پیشگیری و آسیب شناسی اجتماعی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد مطالعه بی نظمی ها و آسیب های اجتماعی همراه با علل و انگیزه های پیدایی آنها و نیز شیوه های پیشگیری و درمان این پدیده ها، به انضمام مطالعه شرایط بیمار گونه اجتماعی این گونه محلات در راستای ساماندهی آن از ضرورت مدیریت شهری است. کم و کیف آسیبهای اجتماعی بر اساس زمان (حال نسبت به گذشته) و مکان (شهرها نسبت به روستاها) در حال تغییر است؛ بنابراین آنچه امروز در جامعه خاص "آسیب یا کجروی" تلقی می شود، ممکن است در آینده همان جامعه و یا امروز جامعه ای دیگر، آسیب یا کجروی شناخته نشود. آسیبهای اجتماعی، با وجود برخورداری از تنوع و نسبیت، پدیده هایی واقعی و قانونمند و تا حد زیادی، کنترل پذیر و قابل پیشگیری هستند. در این بین مناطق حاشیه نشین و آسیب پذیر شهر از گذشته به عنوان محله حلبی نشین و کولی، شناخته می شود و به لحاظ موقعیت جغرافیایی و کمبود امکانات دارای مشکلات عدیده ای از جمله شامل فقر فرهنگی و بهداشتی، اعتیاد و بیکاری، ضعف بهداشت فردی و اجتماعی و ساخت و سازهای بی رویه می باشد که باعث شده تا این منطقه در شرایط بحرانی قرار گیرد که ضرورت فرهنگی خانواده در پیشگیری و آسیب شناسی اجتماعی این مناطق امر مهمی می باشد.

کلیدواژه ها:

جایگاه فرهنگی ، خانواده ، آسیب شناسی اجتماعی