تاثیر عوامل فرهنگی و اجتماعی بر گرایش به ساماندهی بافت فرسوده شهری

اصولا بافت قدیمی و فرسوده بافتی می باشد که در فرآیند زمانی طولانی شکل گرفته و تکوین یافته و امروز در محاصره تکنولوژی عصر حاضر گرفتار گردیده است. این بافت در گذشته به مقتضای زمان دارای عملکردهای منطقی و سلسله مراتبی بوده ولی امروز از لحاظ ساختاری و عملکردی دچار کمبودهایی شده و آنگونه که انتظار می رود نمی تواند جوابگوی نیاز ساکنین خود باشد. مراد از فرسودگی، ناکارآمدی و کاهش کارایی یک بافت نسبت به کارامدی سایر بافت های شهری است. بدنبال تحولات انقلاب صنعتی در زمینه های تکنولوژیکی اقتصادی- اجتماعی و پیامدهای ناشی از هجوم و تمرکز جمعیت ها و فعالیتها به بخش مرکزی شهرها این بافتها دچار افت فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی شوند این فرایند باعث شد که با گذشت زمان، بافتهای قدیمی و مرکزی شهرها پویایی خود را از دست بدهند و محله های خوب شهری به محله های پست و مسئله دار تبدیل شوند و دچار عدم تعادل گشته و قادر به پاسخگویی نیازهای جدید جوامع شهری نیستند. تاثیر عوامل فرهنگی و اجتماعی بر گرایش به ساماندهی بافت فرسوده شهری با روش توصیفی می باشد. و می توان گفت ساماندهی بافت های فرسوده باهدف یکپارچه سازی و نوسازی آن یکی از راهکارهای نوسازی بافتهای فرسوده محسوب می شود که بحث مشارکت مردمی در این راستا یکی از چالش های اساسی می باشد. تجربیات مختلف در باب جلب مشارکت های مردمی برای ساماندهی واحدهای فرسوده حکایت از ظرافت ها و مسایل مختلف در این راستا می باشد. در اصلاح شهرسازی و برنامه ریزی شهری، به منظور بهبود مراکز شهری و یا بطور دقیقتر بافتهای قدیمی و معمولا فرسوده شهری راهکارها و مداخلات گوناگونی مطرح می شود. انواع مداخله براساس میزان وفاداری به گذشته در سه گروه بهسازی، نوسازی، بازسازی قرار می گیرند. که همه موارد با مشارکت ساکنین امکان پذیر است.

کلیدواژه ها:

عوامل فرهنگی و اجتماعی ، ساماندهی ، بافت فرسوده شهری