یک رویکرد ترکیبی DEA و TOPSIS جهت ارزیابی نسبی شهرهای کشور جهت احداث نیروگاه خورشیدی

در این مقاله ابتدا متغیرهای اساسی جهت احداث نیروگاه خورشیدی را شناسایی می کنیم سپس با استفاده از روش topsis به رتبه بندی شهرهای کشور جهت احداث نیروگاه خورشیدی می پردازیم.روش topsis به هر شهر عددی را بر حسب فاصله از گزینه ایده آل مثبت و منفی نسبت می دهد. در ادامه با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها (DEA) و با استفاده از مدل مضربی CCR ورودی محور و با توجه به خروجی روش topsis و نیز متغیرهای ورودی هر شهر به ارزیابی نسبی شهرهای کشور جهت احداث نیروگاه خورشیدی یا به بیان دیگر ظرفیت احداث نیروگاه خورشیدی در هر یک از شهرها را مقایسه نسبی می کنیم و نقاط کارا را بدست می آوریم. با مشخص شدن مرز کارایی شهرهایی که دارای کارایی پارتو هستند را جهت سرمایه گذاری و احداث و بهره برداری از انرژی خورشیدی پیشنهاد می دهیم . نتایج بدست آمده نشان می دهد شهر اهواز مستعدترین شهر جهت بهره برداری از انرژی خورشیدی می باشد.

کلیدواژه ها:

نیروگاه خورشیدی ، رتبه بندی ، ارزیابی عملکرد ، تحلیل پوششی داده ها ، مدل CCR ورودی محور