بررسی شاخص های کیفیت آب آشامیدنی استان مازندران

یکی از اساسی ترین نیازهای انسان دسترسی به آب سالم و بهداشتی است. اثرات آلودگیهای آبهای سطحی و زیرزمینی بر سلامت عمومی از مهم ترین نگرانی های بشر است. هدف مطالعه حاضر بررسی کیفیت فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب شرب در سه منطقه شرق و غرب و مرکز استان مازندران و مقایسه آن با استانداردهای جهانی است. در این مطالعه نمونها به صورت مستقیم از خروجی شبکه توزیع و نقطه مصرف آب شرب شهرهای چالوس، ساری و بابل جمع آوری شد. آزمایشات pH، کلر، نیتریت، نیترات، آهن، منگنز، کلیفرم مدفوعی، فلوراید، سختی کل و کدورت بر روی نمونه های گرفته شده انجام شده و نتایج آنها با استانداردهای ایران و جهان مقایسه شد. با بررسی نمونه ها و مقایسه آنها با استانداردها چنین نتیجه گرفته می شود که کلیه پارامترهای آب آشامیدنی در مناطق مورد مطالعه از نظر بهداشتی سالم بوده و خطری برای سلامتی ایجاد نمی نمایند و تنها مقدار فلوراید پائین تر از میزان استاندارد بوده که برای سلامتی دهان و دندان خطرناک بوده و باید برنامه ای منطقه ای یا ملی برای جبران این کمبود اتخاذ شود. همچنین سختی نسبتا بالای آب در این مناطق می تواند مشکلاتی را به همراه داشته باشد که باید با مدیریت درست اصلاح شود. با توجه به اهمیت موضوع ضروری است که پایشهای مستمر بر روی کیفیت فیزیکی و شمیایی و میکروبی آبهای آشامیدنی منطقه صورت گیرد. در نهایت می توان گفت که آب آشامیدنی منطقه مشکل بهداشتی ایجاد نمی نماید و برای مصرف مناسب است.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، آب شرب ، پارامتر های فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیکی آب