مروری بر استفاده از مصالح بازیافتی در ساخت و توسعه بتن متخلخل به منظور کنترل رواناب

بتن به عنوان یکی از پرکاربردترین مصالح ساختمانی نقش اساسی در توسعه فضای شهری داشته است. با این حال استفاده بیش از حد از منابع طبیعی برای تامین سنگ دانه ها، آسیب جبران ناپذیری به منابع طبیعی وارده نموده است. همچنین تولید سیمان به تنهایی عامل ۸ درصد از تولید گازهای گلخانه ای در سطح زمین می باشد؛ بنابراین برای توسعه پایدار باید نگاهی محیط زیست دوستانه به توسعه شهری و به خصوص توسعه عمرانی داشت. استفاده از مصالح بازیافتی به عنوان جایگزین سنگ دانه ها و همچنین استفاده از پوزولان ها به عنوان جایگزینی برای سیمان می تواند بسیار موردتوجه قرار گیرد. بتن متخلخل به عنوان فناوری نوین در توسعه فضاهای شهری به منظور کنترل رواتابهای شهری در سال های اخیر در بسیاری از کشورهای پیشرفته تحت عنوان شهرهای اسفنجی مورد توجه بوده است. در این مقاله سعی شده است مروری بر روی مطالعات اخیر در حوزه به کارگیری مصالح ساختمانی بازیافتی و همچنین استفاده از ترکیبات پوزولانی در ساختار بتن متخلخل انجام پذیرد. بررسی مطالعات نشان می دهد استفاده از ترکیبات خاکستر بادی، میکرو سیلیس، سرباره کوره و ... به عنوان جایگزین سیمان در افزایش مقاومت مکانیکی و دوام بتن موثر بوده اند، هرچند استفاده از ترکیبات پوزولانی سبب کاهش نفوذپذیری بتن شده است. همچنین به کارگیری مصالح بازیافتی به عنوان جایگزین سنگدانه موجب کاهش مقاومت بتن می شود. این رویکرد با توجه به اینکه بتن متخلخل مقاومت بالایی نمی خواهد میتواند مورد توجه باشد. البته مطالعات نشان می دهند که استفاده از مصالح افزودنی همانند الیاف و یا تیمار کردن سنگدانه ها سبب افزایش مقاومت بتن متخلخل شده است. این مقاله می تواند با توجه به نوع کاربرد بتن متخلخل در فضای شهری، رویکردی نوینی را در انتخاب طرح اختلاط را ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

بتن متخلخل ، مصالح بازیافتی ، سنگ دانه ، پوزولان