هیدروشیمی و تغییرات کیفیت فیزیکوشیمیایی آب از نقطه آبگیر تا مصرف طی انتقال بین حوضه ای: یک مطالعه ی موردی

طی چند دهه اخیر در کشور، انتقال بینحوضه ای آب جایگاه قابل توجهی را در مدیریت منابع آب کسب نموده و پروژه های قابل توجه و کلانی در این خصوص به اجرا درآمده و به بهره برداری رسیده است. در قالب این طرحها، آب از سرشاخه های رودخانه ها و مخازن سدهای مناطق پر آب به مناطق کم آب از طریق احداث خطوط لوله، ایستگاه های پمپاژ و مخازن ذخیره انتقال مییابد. بدیهی است که این پروژه ها دارای اثرات محیط زیستی خاص خود بوده و آبهای سطحی را تحت تاثیر قرار میدهند. علاوه براین در طی مسیر انتقال، کیفیت آب میتواند در مقصد نسبت به مبدا (نقطه آبگیر) احتمالا تغییرات قابل توجهی از جنبه های مختلف فیزیکوشیمیایی پیدا نماید . از آنجا که این موضوع در کشور چندان مورد توجه قرار نگرفته است لذا در پژوهش حاضر تغییرات کیفی آب در خط انتقال زرینه رود از میاندوآب به تبریز به طول ۱۷۷کیلومتر به عنوان مطالعه موردی بررسی شد. برای این منظور نمونه برداری از آب از برداشت آب خام، تصفیه خانه و نقاط انتهایی خط انتقال به عمل آمد و پارامترهای فیزیکوشیمیایی مشتمل بر pH ، EC ، سختی، قلیاییت، کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، بیکربنات، سولفات، کلرور و نیترات بررسی شد. نتایج نشان می دهد که تیپ آب مورد بررسی از نوع بیکربناته کلسیک و جزء آبهای سخت است. درانتهای خط انتقال pH به میزان بیش از ۰/۴ واحد افزایش می یابد. کدورت بدون تغییر است. هدایت الکتریکی آب بیش از ʽs/cm ۳۵ افزایش یافته که میتواند ناشی از انحلال دی اکسیدکربن در آب در داخل مخازن مسیر انتقال باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، هیدروشیمی ، خط انتقال آب ، قلیاییت ، انتقال بین حوضه ای