بررسی رابطه تمایز یافتگی خود با سازگاری زناشویی در زنان کم درآمد شهرستان رباط کریم

هدف از این پژوهش بررسی رابطه تمایز یافتگی خود با سازگاری زناشویی در زنان کم درآمد شهرستان رباط کریم بود. جامعه آماری مورد بررسی این تحقیق را کلیه زنان کم درآمد شهرستان رباط کریم تشکیل می دهند. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۱۵۰ نفر از زنان کم درآمد در نظر گرفته شد. آزمودنی ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات از روش میدانی و ابزار پرسشنامه سازگاری زوجی اصلاح شده (RDAS) ، پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI-SH) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در سطح معنی داری ۰/۰۵>۰ استفاده شد.نتایج نشان می دهد که همبستگی بین سازگاری زناشویی با تمایز یافتگی خود معنادار نیست. با افزایش گریز عاطفی، سازگاری زناشویی افزایش می یابد. نمی توان سازگاری زناشویی را از روی مولفه های تمایز یافتگی خود پیش بینی نمود. تنها با استفاده از گریز عاطفی می توان سازگاری زناشویی را پیش بینی کرد. بر اساس نتایج، بین تمایز یافتگی خود با سازگاری زناشویی در زنان کم درآمد شهرستان رباط کریم رابطه معنی داری وجود نداشت

کلیدواژه ها:

تمایز یافتگی خود ، سازگاری زناشویی ، زنان کم درآمد