بررسی مبانی، اهمیت و رشد خودکنترلی

خودکنترلی به عنوان استعداد عالی انسانی برای یک زندگی ارزشمند، امری حتمی و اجتناب ناپذیر است. هرچند در تبیین مفهوم خودکنترلی در میان روانشناسان اختلاف نظر وجود دارد، اما محور اصلی مفهوم خودکنترلی عبارت است از توانایی شخص در بی اعتنایی به کشش های درونی یا تغییر آنها و نیز متوقف نمودن تمایلات نامطلوب (همچون وسوسه ها) و پرهیز از عمل نمودن برطبق آنها میباشد؛ اما ممکن است افراد در مهار خویشتن، دچار شکست بشوند و شاید هرکسی در اینکه مطابق ایده های اخلاقی خودش عمل کند در برخی جهات شکست خورده باشد. پس نیروی خودکنترلی به یاری و کمک نیازمند است و آموزه های ادیان میتوانند در این زمینه موثر باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی بررسی مبانی، اهمیت و رشد خودکنترلی بود. روش پژوهش از نوع مروری و کتابخانه ای بود. با استفاده از اسناد و مقالات معتبر مبانی نظری ، اهمیت خودکنترلی بررسی و راه های رشد آن نیز موردتوجه قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

مبانی ، اهمیت و رشد خودکنترلی