تاثیر حفاظت بر الگوی پراکنش مکانی درختان غالب در جوامع راش (مطالعه موردی: ماسال، گیلان)

الگوهای مکانی ابزاری مناسب برای مدیریت بهینه در بسیاری از عرصه های جنگلی است. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر حفاظت بر الگوهای مکانی درختان غالب در جنگل های حفاظت شده و غیرحفاظتی منطقه ماسال در استان گیلان انجام شد. در این تحقیق از روش های نمونه برداری، قطعه نمونه با مساحت ثابت، فاصله ای مربع تی و ترکیبی استفاده شد. ۲۵ قطعه نمونه دایره ای شکل هر یک به مساحت ۱۰۰۰ مترمربع و ۲۵ نقطه نمونه برداری مربوط به روش فاصله ای در هر یک از دو منطقه برداشت شدند. سپس نوع گونه های درختی در هر قطعه نمونه شناسائی و فواصل مورد نظر برای روش های فاصله ای اندازه گیری شد. برای کمی کردن و تحلیل الگوهای پراکنش در روش قطعه نمونه ای از شاخص های گرین، موریسیتا و استاندارد شده موریسیتا و در روش های فاصله ای از شاخص های هاپکینز، ابرهارت، هینز، C و جانسون و زایمر استفاده شد. نتایج نشان داد که تمامی شاخص های قطعه نمونه ای برای گونه های غالب در دو منطقه الگوی کپه ای را نشان دادند. مقادیر به دست آمده از شاخص های فاصله ای نشان داد که تخریب در جوامع راش باعث تغییر در الگوی مکانی گونه های غالب شده و این گونه ها در دو منطقه الگو های متفاوتی داشتند. در بین شاخص های فاصله ای مورد استفاده، شاخص C و شاخص هینز این تفاوت ها را به خوبی نشان داند و برای توصیف الگوی مکانی گونه های دو منطقه مناسب تشخیص داده شدند.

کلیدواژه ها:

Spatial pattern ، Distance method ، T- square ، Beech communities ، Guilan. ، الگوی پراکنش ، روش های فاصله ای ، مربع T ، جوامع راش ، گیلان