بررسی رابطه علی میان انتظارات زناشویی و طلاق عاطفی با میانجیگری درماندگی روانشناختی زوجین شهرشیراز

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه علی میان انتظارات زناشویی و طلاق عاطفی با میانجیگری درماندگی روانشناختی زوجین شهر شیراز می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرشیراز می باشد که نمونه پژوهش در فاصله زمانی دی ماه ۹۸ تا دی ماه ۹۹ تعداد ۲۰۰ نفر بصورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه انتظارات زناشویی امیدوار و همکاران ۱۳۸۶ ، پرسشنامه طلاق عاطفی محمدی و همکاران ۱۳۹۴ و پرسشنامه درماندگی روانشناختی از توسط لاویبوند و لاویبوند ۱۹۹۹۵ می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار Amos , Spss و با آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (مدل معادلات ساختاری) انجام گرفته است. از آنجا که اثر مستقیم انتظارات زناشویی بر طلاق عاطفی معنادار است. و اثر غیرمستقیم آن معنادار نمی باشد نتایج پژوهش نشان دادند که درماندگی روانشناختی به عنوان یک متغیر واسطه ای در رابطه میان انتظارات زناشویی با طلاق عاطفی تاثیر ندارد. و مدل ما یک مدل میانجی نمی باشد.

کلیدواژه ها:

انتظارات زناشویی ، طلاق عاطفی ، درماندگی روانشناختی