بررسی نقش واسطه ای احساس تعلق به مدرسه در رابطه خودکارآمدی و ادراک از محیط یادگیری سازنده گرا

موضوع تحقیق بررسی نقش واسطه ای احساس تعلق به مدرسه در رابطه خودکارآمدی تحصیلی و ادراک از محیط سازنده گرا بود. پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه ای احساس تعلق به مدرسه در رابطه خودکارآمدی و ادراک از محیط یادگیری سازنده گرا در دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهرستان مبارکه انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و در قالب الگوی تحلیل مسیر، روابط میان متغیر های پژوهش را مورد بررسی قرار گرفت. جمع آوری داده ها به کمک پرسشنامه های احساس تعلق نسبت به مدرسه (بری و همکاران، ۲۰۰۵ )، ادراک از محیط یادگیری سازنده گرا (تیلور و همکاران، ۱۹۹۶ )، خودکارآمدی شرر ( ۱۹۹۶ ) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی، معادلات ساختاری و رگرسیون میانجی استفاده شد. نتایج نشان داد، اثر کلی احساس تعلق نسبت به مدرسه در رابطه با خودکارآمدی و ادراک از محیط یادگیری به ترتیب β=۰/۴۲۰,β=۰/۷۳۸ بوده است. همچنین نتایج آزمون میانجی بارون و کنی نشان داد که احساس تعلق به مدرسه در پیوند بین ادراک از محیط یادگیری سازنده گرا با خودکارآمدی نقش یک متغیر میانجی پارهای را ایفا می کند. P<۰/۰۱ بر اساس نتایج احساس تعلق به مدرسه در پیوند بین خودکارآمدی با ادراک از محیط یادگیری سازنده گرانقش یک متغیر واسطه ای را ایفا کرده است. بنابراین توجه به نقش احساس تعلق نسبت به مدرسه به عنوان یک عنصر سازنده عاطفی و شناختی فراگیران تاثیری قابل توجه بر خودکارآمدی و ادراک آنها از محیط یادگیری خواهد داشت

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، ادراک از محیط یادگیری سازنده گرا ، خودکارآمدی تحصیلی