اصلاح ساختار سطحی غشاء پلی اتر سولفون با استفاده از پلاسما

در این تحقیق اثر زمان و توان پلاسما فرکانس پایین LF اکسیژن برای اصلاح ساختار سطحی غشاء پلی اترسولفون به منظور جداسازی گاز بررسی شد. تراوش پذیری گازهای خالص در اکسید کربن و متان قبل و پس از اصلاح توسط پلاسما اندازه گیری شدند. پس از اصلاح توسط پلاسما بیشترین مقدار تراوش پذیری در حدود GPU 0/073 برای گاز متان و GPU 0/81 برای گاز دی اکسید کربن بدست امد.همچنین بیشترین مقدار گزینش پذیری _فرمول در متن اصلی مقاله) در حدود 11/23 گزارش شد. طیف سنجی مادون قرمز از سطح غشاها پس از اصلاح ایجاد و افزایش گروههای عاملی قطبی اکسیژن دار در سطح غشاها را نشان می دهند. همچنین ساختار غشاها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفت . با استفاده از تست های انجام شده مشاهده شد که ساختار سطحی غشاء کاملا با حالت اصلاح نسده متفاوت شده است.

کلیدواژه ها:

جداسازی گاز ، غشاء پلی اتر سولفون ، اصلاح سطحی توسط پلاسما ، وارونگی فاز