نقد ادبی مارکسیستی

این فصل، نقد ادبی مارکسیستی، از چهار بخش اصلی تشکیل شده است. بخش آغازین با سیری در آراء کارل مارکس آغاز می­ شود. نویسنده پس از طرح نسبتا طولانی نظرات مارکس به سروقت نظرات اعضای مکتب فرانکفورت می­ رود. مکتب فرانکفورت در سال ۱۹۲۳ رسما به عنوان موسسه تحقیقات اجتماعی در دانشگاه فرانکفورت پایه­ ریزی و سازماندهی شد. اکثر اعضای این گروه فرهیخته متفکران مارکسیستی بودند که در واقع برخی از برجسته­ ترین متفکران زمانه خود هم محسوب می­ شدند. نویسنده در ادامه به پسامارکسیسم و نظریه گفتمان و تفکرات آنتونیو گرامشی، مارکسیست بلندآوازه ایتالیایی، می­ پردازد که نشانگر شکافی جدی با آراء پیشین است. او اعمال اجتماعی و فرهنگی را به اقتصاد (یا بر عکس) کاهش نمی­ دهد. نویسنده در پایان این فصل آراء اسلاوی ژیژک، فیلسوف متنفد اسلوونیایی، را عرضه می­ کند که به مفهوم خاصی نمایانگر بازگشت به اندیشه­ های کارل مارکس است.

کلیدواژه ها:

نقد ادبی مارکسیستی ، مارکس ، مکتب فرانکفورت ، گرامشی ، ژیژک ، نظریه گفتمان