بررسی رابطه خویشتن پنداره شغلی و رضایت زناشویی بین کارکنان زن رسمی صدا و سیمای تهران در سال ۱۳۸۹

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین خویشتن پنداره شغلی با رضایت زناشویی کارکنان زن رسمی شاغل در تهران صداو سیما می باشد. آزمودنی ها در این پژوهش ۱۶۳ نفر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسش نامه های ۱۸ سوالی خویشتن پنداری شغلی سوپر و ۴۷ سوالی رضایت زناشویی انریچ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و رگرسیون  انجام شد. نتایج یافته ها نشان داد که بین خویشتن پنداری شغلی و رضایت زناشویی رابطه ی مثبت وجود دارد، اما معنی دار نیست و بین خویشتن پنداری شغلی با مولفه های رضایت زناشویی در مولفه های اوقات فراغت، روابط جنسی و ازدواج و فرزندان رابطه  معنی داری وجود ندارد. بین خویشتن پنداری شغلی با مولفه های رضایت زناشویی در مولفه های ارتباط زناشویی، حل تعارض، مدیریت مالی، اقوام و دوستان و جهت گیری مذهبی نتیجه مثبت، اما ارتباط معنی داری وجود ندارد و فقط با موضوعات شخصیتی همبستگی بالا و ارتباط مثبت و معنا داری مشاهده می­شود. به طور کلی، خویشتن پنداری شغلی پیش بینی کننده معناداری برای رضایت زناشویی نمی باشد، که این امر می­تواند ناشی از اولویت نداشتن مسایل شغلی نسبت به خانواده در زنان مورد پژوهش باشد.

کلیدواژه ها:

خویشتن پنداری شغلی ، رضایت زناشویی ، زنان شاغل