بررسی تاثیر محافظه کاری بر میزان افشاء اختیاری اطلاعات در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مدیران به منظور دستیابی به مزایای کاهش عدم تقارن اطلاعاتی، سیاست های اطلاعاتی گوناگونی را بر می گزینند . در راستای نقش اطلاعاتی افشاء و محافظه کاری، این پژوهش به بررسی تاثیر محافظه کاری بر میزان افشاء اختیاری اطلاعات اطلاعات پرداخته است. به منظور سنجش محافظه کاری از شاخص محافظه کاری گیولی و هین (۲۰۰۰) استفاده شده است . همچنین اندازه گیری متغیر کیفیت افشاء، با استفاده از امتیازهای افشای شرکتی منتشره توسط سازمان بورس اوراق بهادار تهران، و بر اساس تقسیم شرکت ها به دو گروه شرکتهای بزرگ و کوچک انجام گردیده است. داده های پژوهش با استفاده از جامعه ی آماری شامل ۹۷ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، برای دوره ی زمانی ۱۳۹۰-۱۳۸۵ به روش داده های تلفیقی (pooled data) و رگرسیون حداقل مربعات معمولی (OLS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بررسی فرضیات پژوهش نشان می دهد که بین میزان افشای اختیاری اطلاعات و محافظه کاری یک رابطه منفی و معنی دار وجود دارد و مطابق با یافته های جنسن و همکاران (۱۹۷۶) میزان افشای اطلاعات در شرکت های بزرگتر، بیشتر از میزان افشای اطلاعات در شرکت های کوچکتر است. یا به عبارتی شرکت های کوچکتر، محافظه کاری بیشتری نسبت به شرکت های بزرگتر دارند.

کلیدواژه ها:

Quality of Disclosur ، Conservation ، Data integration. ، کیفیت افشاء ، محافظه کاری ، داده های تلفیقی.