تصور گزاره ای و توجیه باورهای وجهی

در این مقاله مدل توجیهی را که گیرسون در مقاله «تخیل­پذیری و توجیه وجهی الغاءپذیر» (۲۰۰۵) برای توجیه باورهای وجهی ارائه می­کند بررسی می­کنم. مدل توجیه پیشنهادی گیرسون مبتنی بر تخیل­پذیری است. گیرسون تخیل­پذیری را بر اساس تصور تحلیل می­کند. گیرسون با پذیرش شباهت­های برخی از مولفه­های شرح­اش با مدل یبلو (۱۹۹۳)، ادعا می­کند که از چند جهت بحث را پیش برده است. یکی از این پیشرفت­ها از نظر گیرسون این است که او از تصور گزاره­ای در توجیه باور وجهی استفاده می­کند. در این مقاله نشان می­دهم که گیرسون کمک چندانی به پیشبرد بحث نکرده است. از جمله به این دلیل که تصور گزاره­ای به گونه­ای که گیرسون تعریف می­کند، هیچ کمکی به توجیه باور وجهی نخواهد کرد. علاوه بر آن گیرسون به این سوال که «تصور کردن گزاره ای دقیقا یعنی چه؟» نمی تواند جوابی بدهد که مطابق آن آنچه را که قابل تصور گزاره ای دانسته، مثل نقیض حدس گلدباخ، قابل تصور باشد ولی گزاره های غیرممکن متافیزیکی و حتی گزاره­های غیرممکن منطقی قابل تصورگزاره ای نباشند.

کلیدواژه ها:

تصور گزاره ای ، تخیل پذیری ، معرفت شناسی وجهی ، امکان