بررسی تاثیر سازوکارهای راهبری شرکتی بر افشای ریسک

اطلاعات مربوط به ریسک نقش مهمی در فرایند تصمیم گیری درست و ارزیابی شرکت ها ایفا می کنند. بر این اساس پژوهش حاضر به بررسی تاثیر سازوکارهای راهبری شرکتی بر سطح افشای ریسک در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخت. برای این منظور داده های مربوط به ۳۵۰ سال- شرکت برای سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲ به روش اسنادکاوی جمع آوری شد. هم چنین داده های مربوط به افشای ریسک با تحلیل محتوای گزارش های سالانه شرکت های مورد بررسی کسب شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از مدل رگرسیون خطی تلفیقی آزمون شدند. نتایج حاصل از این تحلیل نشان داد که مالکیت سهامداران نهادی تاثیر مثبت و معناداری بر میزان افشای ریسک و مالکیت پنج سهامدار عمده، تعداد اعضای غیرموظف هیات مدیره و دوگانگی وظیفه مدیرعامل تاثیر منفی و معناداری بر میزان افشای ریسک دارند. هم چنین نتایج بیانگر اثر مثبت و معنادار اندازه شرکت و اهرم مالی بر میزان افشای ریسک بود. در نهایت این پژوهش ارتباط معناداری بین مالکیت سهامداران بیشتر و مساوی پنج درصد و درصد مالکیت بزرگترین سهامدار و نسبت تقسیم سود با میزان افشای ریسک نیافت.

کلیدواژه ها:

Risk Disclosure ، Ownership Structure ، Board Structure ، Dividend Policy ، Tehran Stock Exchange (TSE). ، افشای ریسک ، ساختار مالکیت ، ساختار هیات مدیره ، تقسیم سود ، بورس اوراق بهادار تهران.