بررسی فقهی موسیقی درمانی

امروزه موسیقی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و کاربردهای موسیقی در عرصه های مختلف فرهنگی و اجتماعی غیر قابل انکار است. یکی از این حوزه ها، درمان می باشد در این پژوهش که به صورت توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و استفتاء از مراجع تقلید عصر حاضر صورت گرفته است درصدد پاسخگویی به این سوالات است که موسیقی درمانی از منظر فقهی از چه جایگاهی برخوردار است، دیدگاه فقها علی الخصوص مراجع تقلید عصر جدید در این خصوص چیست و در پایان این نتیجه حاصل شده است که از منظر فقهی، اگر صرف درمان تا زمانی که به حد اضطرار نرسیده باشد و صبر بر آن و ترک درمان حرجی نباشد، حرام را مباحث نمی کند. از این رو، اگر درمان برخی از بیماری ها متوقف برگوش دادن به موسیقی باشد وامکان معالجه آنها با موسیقی حلال وجودداشته باشد، باید تنها به موسیقی حلال اکتفا شود و نباید بیش از آن تجاوز کرد همچنین، اگردرمان بیماری متوقف بر بالا بردن روحیه بیمار از طریق گوش کردن به موسیقی باشد نه تنها امر جایز و مباح و حلالی است بلکه به حد وجوب می رسد، البته با رعایت شرایطی.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، غنا ، درمان ، فقه ، ضرورت