زیباسازی شهری منطقه چهار شیراز و تاثیر آن بر بهبود فضای عمومی اجتماع پذیر از سوی شهروندان

این پژوهش با هدف بررسی میزان اجتماعپذیری شهری شهرداری منطقه چهار شیراز با بهره گیری از روش پیمایشی انجام شد. در منطقه انجام این پژوهش مطالعات وسیعی در زمینه ی عوامل موثر بر اجتماع پذیری در فضاهای شهری انجام گرفت. پس از بررسی و تجزیه و تحلیل نظریات اندیشمندان، سوابق پژوهش های مرتبط با موضوع تحقیق و نتایج تجارب انجام شده این نتیجه اخذ شد که عوامل موثر بر اجتماع پذیری در فضای شهری به چهار مولفه یعنی" خوانایی، امنیت، قلمرو و اختلاط کاربری تقسیم می شوند. پس از شناخت عوامل موثر بر اجتماع پذیری در فضاهای شهری، به بررسی وضع موجود در شهرداری منطقه چهار و ثبت مشاهدات در زمینه ی عوامل موثر بر مولفه های اختلاط کاربری، امنیت، خوانایی و قلمرو پرداخته شد. نتایج مشاهدات انجام شده گویای۵ معضلاتی در زمینه ی نورپردازی، عرض معابر، فقدان جذابیت محیطی و مواردی از این قبیل بود. در ادامه ی روند پژوهش، پرسشنامه ای طراحی و در محدوده ی مورد مطالعه تکثیر گردید. نتایج توصیفی حاصل از پرسشنامه نیز نشان دهنده ی نظر مثبت عابرین در زمینه ی ضعف ها و معضلاتی در زمینه ی عواملی نظیر کم بودن عرض معابر تردد عابرین، فقدان خوانایی و نورپردازی مناسب و مواردی که هر یک تاثیر به سزایی بر کاهش اجتماع پذیری دارند، بوده است. در ادامه داده های توصیفی حاصل از پرسشنامه در راستای آزمون فرضیات، توسط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل گردید که خروجی های نرم افزار نیز نشان دهنده ی ارتباط مستقیم و معنادار بین مولفه های پژوهش(قلمر، خوانایی، اختلاط کاربری و امنیت) و اجتماع پذیری در شهرداری منطقه چهار بوده است. با توجه به موارد فوق می توان نتیجه گرفت که هراندازه عواملی نظیر: عرض معبر پیاده، نورپردازی و خوانایی، کاربری های تجاری، تفریحی، خدماتی، اموزشی و... سرزندگی و پویایی احساس امنیت و... در شرایط بهتری واقع شود، میزان اجتماع پذیری فضاهای شهری نیز افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

زیباسازی شهری ، آنالیز آماری ، ناحیه چهار شیراز ، بهبود فضای عمومی اجتماع پذیر ، رفاه شهروندان.