پارکهای مناطق خشک ایران

آب نما که از ضروری ترین عناصر ایجاد باغ محسوب می شد، بیشتر در مقابل عمارت باغ احداث می شد و بعد اصلی آن در جهت طول ساختمان و به شکل های مستطیل، مربع، چند ضلعی و دایره بود. گاهی در داخل عمارت های باغ های قدیمی نیز آب نما ساخته می شد که در اصطلاح به آن محل، حوضخانه می گفتند. ساکنان باغ در روزهای گرم تابستان، به ویژه هنگام نیمروز، در کنار آبنما به آسایش میپرداختنددر ایران باستان آب پیام آور روشنایی و پاکی به شمار می رفته و از ارزش زیادی برخوردار بوده؛ شاید به این علت که ایران کشوری کم آب و دارای مناطق خشک زیادی بوده است. اصلی ترین عاملی که به باغ ایرانی حیات می بخشید آب های جاری بود که همواره در چهارباغها، جویبارها و جوی های کم شیب و مارپیچی به حرکت در می آمد و هوای باغ را مطبوع و دلپذیر می ساخت. در باغ های تزئینی نیز کف آب نماها و بیشتر جاهایی که آب در جریان بود اغلب تخته سنگی با تراش سفیدرنگ یا با طرحهای مختلف کار میگذاشتند که به موج آب جلوه زیبایی بدهد.

کلیدواژه ها:

پوشش گیاهی ، پارک ، باغ ، آب ، فضای سبز ، مناطق خشک