بررسی پتانسیل های اکوتوریستی موثر در مدیریت برنامه ریزی و توسعه گردشگری کوهستان

گردشگری را می توان نقطه پیوند میان ساکنان بومی یک منطقه و گردشگرانی که به آن منطقه سفر میکنند دانست. البته نکته مهم در این تعریف این است که هر منطقه با همه ویژگیها و ظرفیتهایی که دارد، برای ساکنانش عادی بوده اما، برای گردشگران غیرعادی جلوه میکند.هیکی از حوزه هایی که کشورمان ظرفیتهای بینظیری در آن دارد، گردشگری کوهستان است. فلات ایران با در اختیار داشتن دو رشته کوه اصلی البرز و زاگرس و قلل متعدد و ارتفاعات متفاوتی که دارد، جایگاه ویژهای در صنعت گردشگری کوهستان در سطح جهان، به خود اختصاص داده است. این پتانسیلهای فراوان طبیعی و خدادادی به نوعی نقطه عطف صنعت گردشگری کوهستان در ایران محسوب میشوند.بسیاری از جوامع و کشور های کوهستانی (دارای کوهستان) در دنیا، اکوتوریسم را به منظور اصلاح، بهبود و کاهش مسایل زیست محیطی ومعضلات ناشیاز توسعه نیافتگی ترویج و توسعه داده اند. اگر چه توافقی در مورد این که چه اکوتوریسمی وجود دارد یا باشد، نیست اما عموما اعتقاد بر این است که اکوتوریسم در کوهستانها موجب ارتقاء وتشویق رفتار توریسمی مسئولیت پذیرانه، حفظ و بقای مکانهای طبیعی حیات وحش و اکوسیستم ها،شناخت فرهنگ محلی و شیوه های زندگی سنتی و در نهایت طرح ریزی اشکال پایدار و مناسب زندگی برای مردم و افرادی که در نواحی و جوامع دور دست زندگی می کنند، خواهد شد. این مقاله ارایه دهنده روندها و تمایلات در اکوتوریسم کوهستانی است و پیشنهاد می کندکه هرگونه تلاشی در جهت برپایی اکوتوریسم کوهستانی باید بر پایداری، تنوع، اصلاحات نهادی، برابری جنسیتی، یکپارچگی اقتصاد جهانی، ناحیه ای و محلی، محرک های مالی محلی، صلح و امنیت تمرکزکند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری ماجراجویانه ، گردشگری کوهستان