نقش احیای بافت فرسوده در توسعه پایدارشهری از دیدگاه فرهنگی

با توسعه روزانه شهری شدن زندگی بشر مفاهیم مربوط به توسعه پایدار به این حیطه وارد گردیده و توسعه پایدار شهر محصولنگاه های جدیدبه عدالت اجتماعی فضایی و محیطی نسبت به شهر است احیا بافت فرسوده باعث تاثیرات شگرفی برچهره شهر محیط زیست و کاهش استفاده از زمین می گردد که نه تنها برزندگی مردم دراین دوره بلکه برزندگی آیندگان موثر واقع می گردد در 43 هزار هکتار بافت فرسوده شناسایی شده درکشور با احتساب تراکم 180 درصد ظرفیت ساخت 4 میلیون واحد مسکونی وجود دارد بطوریکه با استفاده از این ظرفیت بالقوه می توان افزایش طبیعی جمعیت کشور را ظرف 10 سال آینده در بافتهای فرسوده اسکان داد با تحلیل کیفی و بررسی روشهای استفاده شده در احیا بافت فرسوده و با اشاره به انواع این روشها و معایب هریک به نظر می رسد که انواع روشهای متداول احیا بافت فرسوده با توجه به شرایط خاص فرهنگی و گویشی اقوام مختلف حاکم بر کشور مقبول واقع نشده و نمی توان از روشهای کشورهایدیگر استفاده نمود بلکه این بازسازی باید براساس فرهنگ مردم هرمنطقه انجام گردد. دراین مقاله سعی شده است با مقایسه روشهای احیا ضمن بررسی و جمع بندی یکسری پیشنهادات اجرایی و تخمینی ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، توسعه پایدارشهری ، فرهنگ ، جمعیت ، تراکم