تاثیر شعر خوانی بر خود پنداره کودکان دبستانی

مقدمه: سن دبستان مهمترین سن رشد شکل گیری مفهوم خود در کودکان می باشد.آموزش مهارت های اجتماعی از طریق بازی و شعرخوانی به عنوان یکی از روش های آموزشی موثر در این سن می باشد. لذا این مطالعه با هدف تاثیر شعرخوانی بر خودپنداره کودکان دبستانی انجام شد. روش کار: این مطالعه که یک طرح تجربی کلاسیک از نوع پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه مداخله و کنترل با روش نمونه گیری تصادفی ساده بر روی ۶۰ کودک دبستا نی ۱۲ - ۷ ساله شهرستان آق قلا در سال ۲۰۱۷ انجام شد. در گروه مداخله ۸ جلسه شعرخوانی (هفته ای دو جلسه ی ۶۰ دقیقه ای) انجام شد. نمونه های پژوهش ابزار خودپنداره پیرزهریس را در دو نوبت تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و تی زوج و نرم افزار آماری SPSS۱۶ استفاده شد. یافته ها: خودپنداره کودکان در گروه کنترل ۳۳ / ۴ ± ۹ / ۵۷ و در گروه آزمون ۲۸ / ۴ ± ۴ / ۶۲ از مجموع ۸۰ امتیاز پرسشنامه برآورد می شود که آزمون تی مستقل اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان داد ( ۰۰۱ / ۰ > P)، که نشان از اثر بخش بودن شعرخوانی بر خودپنداره کودکان بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثر بخشی روش شعرخوانی بر خودپنداره کودکان را نشان داد با توجه به اینکه این روش،روشی غیر دارویی، راحت و آسان است می توان به عنوان یک روش درمانی و توانبخشی در ارتقاء بهداشت روان کودکان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

شعر خوا تی ، خود پنداره ، کودکان دبستانی