اثربخشی زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی بر افسردگی، کیفیت زندگی زناشویی و خوش بینی در بیماران قلبی عروقی

مقدمه: بیماران قلبی عروقی با مشکلات فراوانی در زمینه سلامت و زندگی زناشویی مواجه هستند و در این زمینه روش زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی می تواند موثر واقع شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی بر افسردگی، کیفیت زندگی زناشویی و خوش بینی در بیماران قلبی عروقی انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران قلبی عرقی مراجعه کننده به بیمارستان قلب وعروق جوادالائمه شهر مشهد در نیمه اول سال ۱۴۰۰ بودند که از میان آنان ۳۰ زوج پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی ساده با کمک قرعه کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) تحت زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی قرار گرفت و در این دوران گروه کنترل آموزشی ندید. داده ها با پرسشنامه های افسردگی (بک و کلارک، ۱۹۸۸)، کیفیت زندگی زناشویی (ژانگ و همکاران، ۲۰۱۳) و خوش بینی (شیئر و همکاران، ۱۹۹۴) گردآوری و با آزمون های کای دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-۱۹ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر تحصیلات، جنسیت، سن و مدت ابتلاء به بیماری های قلبی عروقی تفاوت معنی داری نداشتند (۰۵/۰خوش بینی گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰۵/۰P). روش زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی باعث کاهش افسردگی (۴۴/۱۵۱F=) و افزایش کیفیت زندگی زناشویی (۴۸/۱۳۹F=) و خوش بینی (۵۳/۳۸۱F=) در بیماران قلبی عروقی شد (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از اثربخشی زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی زناشویی و خوش بینی در بیماران قلبی عروقی بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت می توانند از روش مذکور برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت و زندگی زناشویی در بیماران قلبی عروقی استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

Cardiovascular patients ، Compassion therapy ، Couple therapy ، Depression ، Marital life quality ، Optimism. ، افسردگی ، بیماران قلبی عروقی ، خوش بینی ، زوج درمانی ، شفقت درمانی ، کیفیت زندگی زناشویی.