استفاده از روش تاگوچی در بهینه سازی مقاومت فشاری بتن خودتراکم سبک سازه-ای حاوی نانوسیلیس

یکی از اهداف توسعه تکنولوژی بتن، طراحی بتن سبک با مشخصات مکانیکی مناسب سازه ای است، در حالت کلی، بتن سبک، مشخصات مکانیکی ضعیف تری نسبت به بتن متعارف و معمولی دارد، به همین منظور دراین پژوهش عوامل تاثیرگذار در مقاومت فشاری بتن خودتراکم سبک سازه ای حاوی نانوسیلیس با استفاده از روش تاگوچی مورد بررسی قرار گرفته است. طبق داده های بدست آمده از روش تاگوچی در مجموع ۹ طرح مخلوط با در نظر گرفتن اثرات محتوای کل، مورد بررسی قرار گرفت که عبارت از نسبت آب به موادسیمانی، نسبت نانوسیلیس به موادسیمانی، نسبت فوق روان کننده به موادسیمانی و نسبت سنگدانه به کل وزن بتن می باشد. نتایج نشان می دهد که بیشترین تاثیر در مقاومت فشاری مربوط به تغییر نسبت آب به موادسیمانی است؛ که ۵/۵۶ درصد تاثیر در نتایج مقاومت فشاری دارد. درجه دوم اهمیت مربوط به نسبت نانوسیلیس به موادسیمانی با درصد تاثیر ۱/۳۶ بوده و بعد از آن ها تاثیر نسبت فوق روان کننده به موادسیمانی و تاثیر نسبت وزنی سنگدانه به کل بتن به ترتیب ۷ درصد در درجه سوم و ۴/۰ درصد در درجه چهارم اهمیت قرار گرفت. درنهایت معیار کیفیت برای بتن سبک مدنظر قرار گرفت تا حالت بهینه برای رسیدن به بتن خودتراکم سبک سازه-ای حاوی نانوسیلیس با نسبت آب به موادسیمانی ۳۵/۰، درصد نانوسیلیس به موادسیمانی ۴، درصد فوق روان کننده به موادسیمانی ۸/۰ و نسبت سنگدانه به کل حجم بتن ۴۹/۰ بدست آمد.

کلیدواژه ها:

روش تاگوچی ، بتن خودتراکم ، بتن سبک سازه ای ، نانو سیلیس ، طرح مخلوط بهینه