رابطه مهارت خودتنظیمی و فراگیری زبان جدید بین دانش آموزان یک زبانه و دوزبانه ایرانی

نتایج و یافتههای تحقیقاتی که تاکنون درمورد یادگیری زبان سوم صورت گرفته حاکی از آن است که درمورد فواید و مضرات دوزبانگی هنگام یادگیری زبان سوم در بین محققان اتفاق نظر وجود ندارد. لذا مهمترین هدف تحقیق حاضر، جست وجوی تفاوتهای احتمالی بین دانشآموزان یکزبانه و دوزبانه در یادگیری علم نحو زبان انگلیسی بهعنوان زبان جدید با درنظر گرفتن راهبرد یادگیری خودتنظیمی آن ها بوده است. برای انجام این تحقیق، ۴۱۱ شرکت کننده دختر و پسر در هشت دبیرستان دوره دوم در شهر اراک به روش نمونهگیری خوشهای از میان دو گروه یک زبانه فارس زبان و دوزبانه فارس و ترک انتخاب شدند. از طریق آزمون دانش عمومی زبان، پرسش نامه خودتنظیمی و آزمون ساختارهای نحوی و با کمک تحلیلهای آماری ازجمله تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون t مستقل و آمار توصیفی، مشخص شد که تفاوت معنیداری بین دانشآموزان یکزبانه و دوزبانه در فراگیری ساختارهای نحوی زبان جدید وجود ندارد. هچنین یافتههای این پژوهش نشان داد که بین راهبرد یادگیری خودتنظیمی و توانش زبانی دانشآموزان رابطه معناداری وجود دارد. به این معنا که با بالارفتن استفاده فراگیران از راهبرد یادگیری خودتنظیمی، توانش زبانی آن ها نیز افزایش مییابد. مطابق با این یافتهها پیشنهاد شد که دبیران زبان انگلیسی مقطع متوسطه هرچه بیشتر با مهارت یادگیری خودتنظیمی و نحوه انتقال و آموزش آن آشنا شوند و بیشتر به مقوله یادگیری خودتنظیمی دانشآموزان در کلاس توجه کنند. علاوه بر آن لازم است که دورههای آموزشی ضمنخدمت برای دبیران زبان انگلیسی مناطق دوزبانه یا مناطقی که کلاسهای آن تلفیقی از شاگردان یکزبانه و دوزبانه است برگزار شود تا درمورد چگونگی تدریس در این کلاسها و نیز چگونگی تدریس راهبرد خودتنظیمی بحث و بازآموزی صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

bilingualism ، monolingualism ، syntactic knowledge ، general English proficiency ، self-regulation ، دو زبانگی ، یک زبانگی ، دانش نحوی ، دانش عمومی زبانی ، خود تنظیمی.