بررسی و تعیین کارایی روشهای تجربی برآورد دبی حداکثر سیلاب در حوضه های مختلف (با تاکید برروشهای فولر وکریگر)

عوامل متعددی در ظهور سیلاب و شدت آن موثر میباشند که امکان بررسی کمی این عوامل نیاز به تحقیقات جامع منطقهای دارد، برای این منظور در بسیاری از آبخیزهای کوچک به دلیل عدم وجود ایستگاه هیدرومتری و یاوجود نواقص آماری زیاد، نیاز به انتخاب روشهای مناسب با توجه به شرایط و خصوصیات حوزهها است، این تحقیق با هدف بررسی و تعیین کارایی دبی حداکثر لحظهای فولر وکریگر که بر مبنای سطح حوزه ارائه شدهاند در چند حوزهآبخیز منتخب در مناطق مختلف اقلیمی کشور و بررسی رابطه آن با خصوصیات فیزیوگرافی حوزههای آبخیز مانند مساحت، محیط و ... انجام گرفت، بدین منظور در تحقیق حاضر ابتدا میزان روابط و همبستگی بین خصوصیاتفیزیوگرافی)متغیر مستقل( و دبی پیک سیلاب )متغیر وابسته( در حوزههای آبخیز کسیلیان، امامه، درجزین، زرین-درخت، جعفرآباد و پل دوآب که به ترتیب در استان های مازندران، تهران، سمنان، چهارمحالوبختیاری،گلستان و مرکزی میباشند بررسی شد، که در راستای آن از نرمافزارهای SMADA و HYFA برای بدست آوردن توزیعهایمناسب و محاسبه دبی با دوره بازگشتهای مختلف استفاده شد، سپس بین مقادیر دبی حداکثر سیلاب و خصوصیات فیزیوگرافی حوزههای منتخب با استفاده از نرمافزار SPSS رابطه رگرسیونی چندگانه برقرار شد و مدل هایی برای دبیحداکثر لحظهای با دوره بازگشتهای مختلف ارائه شد که با استفاده از این مدلها میتوان مقادیر دبی حداکثر لحظه- ای حوضههای مشابه فاقد آمار را در دوره بازگشتهای مختلف بدست آورد و به دنبال آن نتایج بدست آمده از مدلهایفولر و کریگر حاکی از آن است که روش فولر برای ایستگاههای مورد مطالعه نتایج قابل قبول و مناسبی ارائه نمیدهد، در حالی که روش کریگر برای ایستگاههای مذکور نتایج قابل قبول تری را ارائه داده است

کلیدواژه ها:

حوزه آبخیز ، خصوصیات فیزیوگرافی ، دبیحداکثرسیلاب ، ضریب همبستگی ، رگرسیون چندگانه