مقایسه موضع کنترل و باورهای خودکارآمدی در مردان معتاد و غیرمعتاد

مقدمه: موضع کنترل هر شخص تاثیر زیادی بر رفتار و عملکرد او دارد. همچنین باورهای خودکارآمدی می تواند به طور قوی روی سطح عملکردی اشخاص تاثیر بگذارد. پژوهش حاضر مقایسه موضع کنترل و باورهای خودکارآمدی در مردان معتاد و غیرمعتاد می باشد. روش بررسی: به این منظور ۸۰ نفر افراد عادی از بین دانشجویان دانشگاه آزاد واحد رودهن به عنوان گروه شاهد و ۸۰ نفر معتاد که از نظر سن و تحصیلات با گروه شاهد همگن شده بودند از مراجعه کنندگان به بیمارستان بعثت نیروی هوایی به صورت تصادفی به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. دو گروه مورد و شاهد (۸۰ نفر معتاد، ۸۰ نفر عادی) پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، ۱۹۸۲) و مقیاس موضع کنترل (نوویکی استریکلند، ۱۹۷۳) را به عنوان ابزارهای پژوهش تکمیل نمودند. یافته ها: به منظور آزمون فرضیه های پژوهش آزمون t استیودنت (برای گروه های مستقل) صورت گرفت و نتایج حاصل از آن نشان داد که: ۱- بین دو گروه معتاد و عادی از نظر موضع کنترل تفاوتی وجود ندارد.۲- بین میزان خودکارآمدی افراد معتاد و عادی تفاوت وجود دارد. ۳- بین موضع کنترل افراد مجرد معتاد و عادی تفاوتی وجود ندارد. ۴- بین خودکارآمدی افراد مجرد گروه معتاد و عادی تفاوت وجود ندارد.۵- بین موضع کنترل افراد متاهل معتاد و عادی تفاوت وجود ندارد. بحث: به طور کلی اعتیاد می تواند باعث رفتار خطر کردن، هیجان خواهی و باور مثبت نسبت به سوء مصرف مواد شود و وابستگی شدیدی نسبت به ادامه مصرف مواد مخدر ایجاد کند و در نتیجه منجر به سازگاری پائین و کژکاری شده و در باور فرد به توانایی خویش مشکل ایجاد میکند

کلیدواژه ها:

Locus of control ، Self-efficacy ، Addict and nonaddict men ، موضع کنترل ، خودکارآمدی ، افراد معتاد و غیرمعتاد