درمان زخم های عفونی توسط لارو مگس

زمانی که پزشکی مدرن ناتوان است اغلب گرایش به سمت درمان های باستانی ایجاد می شود. استفاده لارومگس برای ازبین بردن بافت های نکروزه که به لارودرمانی، ماگوت تراپی و یا جراحی زنده معروف است به زمان آغاز تمدن بشر برمی گردد. برخلاف، عدم تحمل بیماران مبتلا به زخم های عفونی به درمان، عمل لارودرمانی در پیرامون جهان به علت بازدهی بالا، ایمن بودن و سادگی آن رو به گسترش است. دلایل بالینی برای استفاده از لارو درمانی مخصوصا در زخم های عفونی با باکتری های مقاوم به چندین دارو و وجود ناراحتی های جدی که جراحی را غیرممکن می کند متفاوت است. مگس هایی که بیشتر در لارو درمانی استفاده می شوند متعلق به میاز اختیاری خانواده کالیفورده و جنس Lucilia sericata می باشند. این بازنگری تاریخچه جالب و پرتلاطم لارو درمانی از شروع تا به امروز را خلاصه می کند و شامل مکانیسم های عمل و کاربردهای بالینی آن می باشد. همچنین راه گشای مسیرهای تحقیق در آینده می تواند باشد.

کلیدواژه ها:

Larvae ، History ، Biosurgery ، Infectious wound ، Maggot therapy ، لارو ، زخم های عفونی ، جراحی زنده ، ماگوت تراپی