بازسازی پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از ترانسفر گرافت تاندون سمی تندینوسوس
محل انتشار: فصلنامه ابن سینا، دوره: 13، شماره: 3
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 229
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SINA-13-3_004
تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: در برخی از بیماران دچار پارگی مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی بیش از cm ۶ است و بدین ترتیب استفاده از تاندونهای لوکال پا برای بازسازی تاندون مناسب نیست. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمی تندینوسوس همان سمت بوده است.
روش بررسی: بین سالهای ۸۸-۱۳۸۴، ۱۱ بیمار دچار پارگی مزمن تاندون آشیل را جراحی کردیم. میانگین سنی بیماران ۴±۳۰ سال بود. میانگین نقص تاندونی در بیماران cm ۲±۳/۸ بود. برای بازسازی تاندون آشیل، از تاندون سمی تندینوسوس همان سمت استفاده شد. نتایج درمان با استفاده ازAOFAS و ATRS ارزیابی گردید. بیماران به مدت ۳/۳±۴/۲۵ ماه پیگیری شدند.
یافتهها: میانگینAOFAS و ATRS از ۶/۵±۴/۷۰ و ۷/۵±۷/۳۱ قبل از جراحی به ۸/۴±۸/۹۱ و ۲/۴±۷/۸۸ افزایش پیدا کرد. این افزایش از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰/۰=p). پس از جراحی دامنه دورسی فلکسیون در سمت جراحی شده (۲/۴±۵/۱۳) به طور معناداری از سمت سالم (۹/۳±۲/۱۷) کمتر بود (۰۴/۰=p). تمام بیماران به جز یک نفر که فوتبالیست حرفهای بود، به فعالیتهای پیشین خود بازگشتند. عوارض پس از جراحی شامل یک مورد DVT و دو مورد عفونت سطحی بود. بعلاوه، سه بیمار نیز در پوشیدن کفش با مشکل مواجه شدند.
بحث و نتیجهگیری: این روش با نتایج بالین و عملکردی خوبی در بیماران دچار نقص تاندونی وسیع همراه است. ما استفاده از این روش را برای بازسازی پارگیهای مزمن آشیل در مواردی که نقص تاندونی بیش از cm ۶ باشد، توصیه مینماییم.
کلیدواژه ها: