مقایسه جاذب های معدنی و آلی بر پایه پلیمر زیست سازگار درحذف کدورت آب

زمینه و هدف: کاهش غلظت ذرات معلق کلوئیدی به عنوان عامل کدورت آب همواره یکی از اهداف اصلی در طراحی تصفیه خانه های آب می باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه منعقد کننده های آلی پلیمری زیست سازگار و معدنی در حذف کدورت موجود در آب است. روش بررسی:  در دامنه زمانی دی تا اسفند سال ۱۳۹۹ نمونه های مورد آزمایش از رودخانه کرج پس از مرحله آشغالگیری در تماس با مقادیر متفاوت  از جاذب ها در موقعیت و شرایط یکسان قرار گرفت، تا علاوه بر پیدا کردن غلظت بهینه مقایسه درستی  بین عملکرد جاذب در جذب کدورت انجام گیرد. همچنین برای طراحی آزمایش، تحلیل و بررسی داده ها،آنالیز واریانس از نرم افزار Minitab استفاده گردید. یافته ها: آب  رودخانه کرج با کدورتNTU ۸۶/۸۵  در تماس با غلظت های مختلفی از آلومینیوم سولفات و کلرورفریک  به عنوان منعقد کننده معدنی، نشاسته و کیتوسان مدیوم به  عنوان منعقد کننده های آلی پلیمری زیست سازگار قرار گرفت۰ غلظت های۵/۶ و۱۰ میلی گرم در لیتر به ترتیب بهترین غلظت های کلرورفریک و آلومینیوم سولفات  و غلظت هایmg/lit ۲/۵  ازکیتوسان و نسبت  ۶ به ۴ میلی گرم بر لیتر از مخلوط کیتوسان - نشاسته بهترین غلظت ها در جذب کدورت می باشد.  بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از داده های آزمایش نشان می دهد ترکیب درصدهای مختلفی از کیتوسان-نشاسته بهترین عملکرد را در حذف کدورت ناشی از ذرات کلوئیدی از آب دارا می باشند. به گونه ای که ترکیب ۶۰% کیتوسان مدیوم و ۴۰% نشاسته دارای بهترین درصد حذف ذرات کلوئیدی و کدورت(۹۰%) می باشد و در مقایسه با جاذب هاب معدنی عملکرد بهتری دارد.

کلیدواژه ها:

تصفیه آب ، ذرات کلوئیدی ، جاذب معدنی ، جاذب آلی کیتوسان