ارزیابی مولفه های موثر بر موفقیت پارک های علم و فناوری در پایداری زیست محیطی

شهرک های علمی و تحقیقاتی و پارک های علم و فناوری ایده جدیدی است که با هدف توسعه تکنولوژی و ایجاد شرایط مناسب جهت دستیابی به نوآوری ها و فناوری های برتر ایجاد شده است و به دنبال آن بر خواستن موج انقلاب الکترونیک ، جایگاه و اهمیت آن درروند توسعه صنعتی روز به روز گسترش پیدا کرد. امروزه پارک های انرژی نقش عمده ای در پیشبرد اقتصاد جهان ایفا می کنند و علاوه بر امکان فعالیت شرکت ها ی کوچک و متوسط دانش بنیان و کارآفرین در یک محیط اقتصادی، بستر لازم را برای انتقال و توسعه فناوری،تولید با ارزش افزوده بالا، جذب سرمایه های خارجی و ورود کارآفرینان و واحد های صنعتی به بازارارهای جهان را فراهم می نمایند. پارک های علمی وفناوری چهار رکن اصلی جامعه یعنی دولت، صنعت، دانشگاه و محیط زیست هستند. از جمله دغدغه هایی که امروزه ذهن تمامی مسئوولان و کارشناسان را در کشورهای مختلف جهان به خود مشغول داشته است، موضوع تامین انرژی طی سال های آتی، بهینه سازی انرژی و بکارگیری و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به عنوان جایگزینی گریزناپذیر برای سوخت های فسیلی می باشد . مقاله حاضر با هدف ارزیابی مولفه های موثر بر موفقیت پارک های علم و فناوری در پایداری زیست محیطی انجام گرفته است روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی می باشد. با توجه به نتایج پژوهش، تدابیر معماری از قبیل: بام سبز ،استفاده از گیاهان و آبنما، اجرای سایبان، روشنایی در جهات مختلف ساختمان، گودال باغچه، استفاده ازپنل های خورشیدی مورد پیشنهاد است. در نهایت با طراحی پارک علم و فناوری و با رعایت اصول معماری پایدار می توان تعاملی مطلوب بین محیط زیست و انسان برقرار نمود .

کلیدواژه ها:

پارک علم و فناوری ، پایداری ، محیط زیست