بررسی تطبیقی بافت فرسوده محله های تاریخی اطراف بازار از منظر پایداری فرهنگی (نمونه موردی: منطقه ۳ -شرق میدان نقش جهان اصفهان- محدوده تاریخی بازار اراک)

مفهوم پایداری و توسعه پایدار شهری یکی از ابعاد گسترده ی مطالعات شهری در سال های اخیر است. در پی توسعه شهر نشینی و نیاز به خدمات گوناگون در ساماندهی بافت فرسوده، توجه به مفهوم پایداری افزایش یافته است. در این میان توجه به بعد فرهنگی در پایداری توسعه، بعدی متاخر و مهم به شمار می آید. این مقاله با هدف معرفی شاخص های پایداری فرهنگی و شناخت مشخصه های بافت فرسوده به تحلیل تاثیرات بافت فرسوده بر برنامه ریزی های فرهنگی در محله های بازار تاریخی بپردازد که برای تشریح بهتر موضوع در دو نمونه اصفهان (شرق میدان نقش جهان _محله خیابان نشاط) و اراک (محدوده بازار تاریخی_خیابان حصار) مورد بررسی دقیق و تفصیلی قرار میگیرد. پژوهش حاصل بصورت توصیفی_تحلیلی بوده و به منظور جمع آوری اطلاعات و برقراری ارتباط بین شاخص های مد نظر این پژوهش، روش راهبرد نمونه ی موردی نیز استفاده شده است. روش گرد آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و میدانی می باشد. در نتیجه این پژوهش به این موضوع می پردازیم که احیای بافت فرسوده و تاریخی باعث ایجاد تنوع و هویت فرهنگی در فضایی که با گذر زمان رو به انزوا رفته است می شود و بیان می کند که امر نوسازی و بهسازی بافت محله امری آنی نیست و فرایندی بلند مدت و پیچیده دارد و با اعمال اهداف کوتاه مدت، میان مدت میتوان زمینه را برای اجرای اهداف بلند مدت و اولویت های اجرایی در برنامه ریزی شهری را فراهم سازیم. از این رو احیای بافت فرسوده اصلی ترین هدف در توسعه ی پایداری شهری محسوب می شود. در پایان پیشنهادهای ارایه شده در این نوشتار شامل ضرورت برنامه ریزی در بافت فرسوده، ایجاد مکان های فرهنگی در جهت افزایش آگاهی مردم، مشارکت مردم در امور فرهنگی، ایجاد هویت فرهنگی در محیط زندگی ساکنانی که بنابر شرایط یا جبر جغرافیایی در این بافت زندگی می کنند است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری فرهنگی ، بافت فرسوده ، بازار تاریخی