اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرش به طلاق زنان خیانت دیده

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرش به طلا ق زنان خیانت دیده بوده است. روش پژوهش از نوع نیم هآزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زنان خیانت دیده مراجعهکننده بهمرکز مشاوره و کلینیک دل آرام در شهر چالوس در سال ۱۴۰۰ بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس و حجمنمونه ۳۰ نفر) ۱۵ نفر گروه آزمایش و گروه ۱۵ نفر گروه گواه( انتخاب شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه نگرش به طلاقاستفاده شد. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۸۰ دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند.برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که بعد از طرحواره درمانی با توجه به میانگینمتغیر نگرش به طلا ق گروه آزمایش در پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنی دار بوده است. بنابراین طرحواره درمانیبر نگرش به طلاق زنان خیانت دیده تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، نگرش به طلاق ، زنان خیانت دیده.