توان سنجی و بررسی شاخص های فیزیولوژیک آمادگی جسمانی در پایوران ارتش جمهوری اسلامی ایران

مقدمه: آمادگی جسمانی از مهمترین ویژگی هایی است که سبب برتری ارتش ها در میدان نبرد می شود. در این مطالعه سعی می شود تا ضمن بررسی آمادگی فعلی پایواران ارتش جمهوری اسلامی ایران (آجا) همبستگی برخی شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی با معیارهای آمادگی جسمانی سنجیده شده و در پایان برخی از این نشانگرها به عنوان شاخص های آمادگی جسمانی پیشنهاد شوند. روش بررسی: در این مطالعه ۲۰۰ آزمودنی شرکت داشتند که پیش از شروع مورد معاینه قرار گرفتند تا منع پزشکی تست های ورزشی را نداشته باشند پس از آن پرسشنامه مربوط به اطلاعات دموگرافیک و سابقه بیماری و مصرف دارو را پر کردند. سپس قدرت عضلانی، انعطاف پذیری عضلات، آمادگی قلبی- تنفسی و شاخص های عروقی بصورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفت و در انتها شاخص های چربی و قندخون افراد سنجیده شد. در پایان داده های بدست آمده به روش رگرسیون خطی آنالیز شده و بهترین مدل پیش بینی کننده های آمادگی جسمانی تعیین شد. یافته ها: میانگین متوسط قدرت عضلانی ۷/۱۳±۵۲/۴۸ و میانگین حداکثر قدرت عضلانی ۶/۱۸±۷۷ بوده است. میانگین میزان انعطاف نیز ۹۲/۹±۴۴/۴۲ بوده است. بهترین مدل پیش بینی کننده مسافت طی شده در تست ورزش و همچنین مدت زمان تحمل تست ورزش به ترتیب ۶۹% و ۶/۷۴% قادر به پیش بینی بود. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد ترکیب شاخص های عروقی و شاخص های ترکیب بدنی قادر به پیش بینی میزان آمادگی جسمانی افراد باشد از اینرو انجام مطالعات بیشتر در یگان های عملیاتی آجا پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Physical Conditionings ، Armed Forces Personnel ، Bioelectrical Impedance ، وضعیت جسمانی ، کارکنان ارتش ، امپدانس بیوالکتریکی