مطالعه اثرات دیابت مادری در ایجاد ناهنجاریهای جنینی در رت

          تجربه نشان داده است که  در مادران دیابتیک,  کاهش انسولین از یک سو و افزایش سطح گلوکز خون از سوی دیگر می تواند گردش خون جنین را نیز تحت تاثیر قرار داده و از این طریق بر روند تکامل و تمایز بافتهای جنینی تاثیر بگذاردو شکل گیری طبیعی بخش های مختلف  از جمله سیستم اسکلتی, سیستم قلبی عروقی  و سیستم عصبی مرکزی را به مخاطره اندازد.  در این پژوهش سعی شده است تا با ایجاد دیابت تجربی که بر روی حیوان آزمایشگاهی صورت گرفته است,اثرات دیابت مادری بر روی تغییرات تکاملی جنین در رت  مورد مطالعه قرار گیرد.           برای این منظور,  سلولهای بتای پانکراس ۷ رت باکره از نژاد ویستار بطور شیمیایی و از طریق یک نوبت تزریق زیر جلدی mg/kg ۱۶۰  آلوکسان محلول در  ۱ /۰ میلی لیتر سرم فیزیولوژی خاموش شدند و   مشابه این عمل در ۷ نمونه گروه کنترل فقط با تزریق واحد معادل از سرم فیزیولوژی صورت پذیرفت . سپس رت های دیابتیک  هر دو گروه با رت های نرسالم آمیزش داده شدند و روز صفر حاملگی در آنان مشخص گردید.  سپس  جنین های متعلق به هریک از مادران در روزچهاردهم حاملگی  جمع آوری و شمارش شدند و پس از فیکساسیون در محلول فرمالین  ۱۰ %   به کمک استرئومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفتند.           یافته های  حاصل از این پژوهش نشان میدهد که در مقایسه جنینهای گروه تجربی,  نسبت به کنترل, علاوه بر کاهش چشمگیری که در تعداد آنها وجود دارد طول سری دمی  (CR) نیز به شکل معنی داری در جنینهای تجربی کاهش یافته است (P<۰.۰۰۱) .   علاوه بر این,  نتایج مشخصی از نقایص ماکروسکوپی متفاوت از جمله نقص دستگاه بینایی (نامشخص بودن شکاف پلکی ) و شنوایی (عدم تکامل گوش خارجی ) و نقص های دیگری از قبیل  عدم تشکیل استخوانهای جمجمه و ایجاد اگزانسفالی,  نقص در شکل گیری طبیعی پوزه و باز ماندن جدار توراکس و نقایص اندام حرکتی در بعضی از جنینهای تجربی به چشم می خورد.           پیدایش  تغییرات تکاملی غیر طبیعی  از قبیل آنچه که در نتایج حاصل از این مطالعه بدست آمد  می تواندنشانگر این واقعیت باشد که  نوسانات  گلوکز خون مادران دیابتی بگونه ای می تواند بر تکامل جنینی تاثیر بگذارد و منجر به بروز ناهنجاریهای متفاوت شود.