مقایسه وضعیت گزارش دهی تصادفات جرحی و فوتی توسط سازمان های ذیربط در محور تهران - آبعلی

پیش نیاز بهبود وضعیت سوانح ترافیکی و پیشگیری از آن وجود، یک سیستم جمع آوری کامل داده ها و اطلاعات مربوط به آن است. سیستم های جمع آوری اطلاعات متعدد موجود در ایران در این خصوص دارای نواقصی است. در این پژوهش سعی شده است با انجام یک مطالعه جامع نگر به بررسی تفاوت گزارش دهی این منابع اطلاعاتی در خصوص وضعیت سوانح ترافیکی منجر به جرح پرداخته شود. در این مطالعه از اول خرداد ۱۳۸۷ آغاز شد، و به مدت یک سال ادامه یافت. اطلاعات مورد نیاز بیماران جرحی یا فوتی که در مسیر تهران- آبعلی تصادف کرده بودند توسط دو سازمان پلیس راه و اورژانس پیش بیمارستانی در قالب چک لیست های که از قبل تهیه شده بود گردآوری شده، و در اسرع وقت به مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها فاکس شدند. و بعد از کنارهم قراردادن اطلاعات مشخص شد که در طول یکسال در محور تهران آبعلی ۲۴۵ مورد تصادف جرحی یا فوتی رخ داده که از ۴۳۴ نفر آسیب دیده در آن، ۳۴۵ نفر در بیمارستان بستری و ۳۳ نفر فوت و ۵۶ نفر نیاز به درمان نداشتند. از مجموع این ۲۴۵ مورد تصادف، پلیس از رخداد ۱۷۸(۷۲/۷ درصد) مورد و اورژانس پیش بیمارستانی از رخداد ۱۹۴ (۷۹/۲ درصد) مورد مطلع بودند. از ۴۰۱ مورد مصدوم زنده مانده پلیس راه، اورژانس پیش بیمارستانی و بیمارستان به ترتیب ۲۲۵ مورد (۵۶/۲ درصد)، ۳۶۰ مورد (۸۲/۹ درصد) و ۳۳۲ (۷۶/۴ درصد) را گزارش کردند. این مقادیر برای ۳۳ بیمار فوت شده به ترتیب ۱۷ (۵۱/۵ درصد)، ۲۰ (۶۰/۷ درصد) و ۱۰ (۳۰/۳ درصد) بود. به نظر میرسد تدوین و اجرای یک نظام جمع آوری اطلاعات سوانح ترافیکی کشور به صورت متمرکز و در عین حال چندبخشی و با همکاری پلیس، اورژانس یش بیمارستانی، بیمارستان ها، پزشکی قانونی و هلال احمر ضروری است.  

کلیدواژه ها:

Reporting ، traffic accidents ، injury ، death ، گزارش دهی ، سوانح ترافیکی ، جرح ، فوت