تشخیص Phaeoacremonium tuscanum و گونه های Botryosphaeriaceae همراه با بیماری زوال انگور در ایران و بررسی نقش بقایای هرس شده در ماندگاری عوامل بیمارگر

در بهار و تابستان سال های ۱۳۸۸ و ۱۳۹۱ و به منظور جداسازی و شناسایی قارچ های همراه با زوال انگور در استان های کرمان ( جنوب شرق ایران) و کهگیلویه و بویر احمد ( جنوب غرب ایران) از باغ های مختلف بازدید به عمل آمد. از درختان انگور با علائم بیماری شامل زردی، کم برگی، کاهش رشد، پژمردگی، زردی بین رگبرگی، علائم داخلی مانند وجود لکه های سیاهرنگ و تغییر رنگ بافت چوب در برش عرضی و هم چنین بقایای هرس شده چوب انگور در کف باغ ها نمونه برداری شد. جداسازی عوامل قارچی از بافت های تغییر رنگ یافته چوب و پیکنیدیوم های تشکیل شده روی بقایای هرس شده با به کارگیری محیط کشت های عصاره مالت –  آگار حاوی یک میلی گرم در میلی لیتر سولفات استرپتومیسن (MEAS) و عصاره سیب زمینی–آگار (PDA) انجام گردید. بر اساس ویژگی های ریخت شناختی و مولکولی چهار گونه Phaeoacremonium tuscanum، Diplodia seriata، Botryosphaeria dothidea وNeofusicoccum parvum از نمونه های جمع آوری شده جداسازی و شناسایی شد. در این خصوص، دو گونه D. seriata و B. dothidea از درختان بیمار و پیکنیدیوم های تشکیل شده روی بقایای هرس شده جداسازی گردیدند در حالی که گونه N. parvum تنها از پیکنیدیوم های موجود روی بقایای هرس شده به دست آمد. گونه Pm. tuscanum از درختان انگور با علائم زردی، برگریزی، کوتولگی برگ ها و وجود لکه ها و رگه های سیاه رنگ در برش عرضی از شاخه های آلوده جداسازی شدند. آزمون بیماری زایی روی شاخه های سبز رقم عسکری و تحت شرایط گلخانه ای انجام شد. براساس نتایج به دست آمده از آزمون بیماری زایی، همه گونه های مورد استفاده بیماری زا بودند و بعد از  گذشت۲۵ روز باعث تغییر رنگ بافت چوب در قلمه های مایه زنی شده گردیدند. جهت اثبات آزمون کخ قارچ های مایه زنی شده مجددا از حاشیه بافت آلوده و سالم جداسازی و شناسایی شدند. بر اساس اطلاعات موجود این اولین گزارش از Pm. tuscanum همراه با زوال انگور در ایران است. هم چنین این مطالعه اولین گزارش از وجود سه گونه D. seriata، N. parvum و B. dothidea روی بقایای هرس شده چوب در باغ های انگور در این کشور است.